نظرات ياداشت دلنوشته زهرا....درد نوشت

من زندگي را دوست دارم ولي

از زندگي دوباره مي ترسم !
دين را دوست دارم
ولي از کشيش ها مي ترسم !
قانون را دوست دارم
ولي از پاسبانها مي ترسم !
عشق را دوست دارم
ولي از زنها مي ترسم !
کودکان را دوست دارم
ولي ز آئينه مي ترسم !
سلام رادوست دارم
ولي از زبانم مي ترسم !
من مي ترسم
پس هستم
اينچنين مي گذرد روز و روزگار من !
من روز را دوست دارم
ولي از روزگار مي ترسم !
در انتهاي هر سفر
در آينه
دار و ندار خويش را مرور مي کنم
اين خاک تيره اين زمين
پاپوش پاي خسته ام
اين سقف کوتاه آسمان
سرپوش چشم بسته ام
اما خداي دل
در آخرين سفر
به جز زمين و آسمان
چيزي نمانده است
گم گشته ام ، کجا
نديده اي مرا ؟

مرسي از مطلب زيباتون..ادامـه بديـــد @};- @};-

پاسخ

مرسي از نظرت:)